Finansowanie i brak zainteresowania korporacji – to pięta achillesowa polskich start-upów

Państwo wydało do tej pory na start-upy ponad półtora miliarda złotych. 890 milionów zainwestowała Polska Agencja Rozwoju Przemysłu (PARP), 440 mln Krajowy Fundusz Kapitałowy (KFK) i 250 mln – Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (NCBR). Jednak podstawowym problemem jest brak kapitału i kredytu ze strony inwestorów prywatnych. Aż 70 proc. start-upów mimo chęci nie współpracuje z żadną korporacją.

Nawet z pomocą państwa z globalnej perspektywy, kapitału dla polskich przedsiębiorców jest niewiele i powyższe sumy wypadają blado. Londyński fundusz Atomico, założony dopiero przez twórców Skype’a po jego akwizycji przez eBay, zarządza 765 milionami dolarów. Z polskiej perspektywy to suma nieosiągalna.

Współpraca z korporacjami nie układa się bowiem różowo. Polskie lub zagraniczne korporacje mają udziały w zaledwie 4 procentach start-upów. Niewiele więcej na stałe współpracuje z polskimi firmami innowacyjnymi, choć chce z nimi współpracować aż 82% z nich.

To chyba jest główny powód, dlaczego polscy start-upowcy sprzedają udziały jeszcze działających firm, które nie osiągnęły jeszcze znaczącej wartości. To nietypowa praktyka, w Dolinie Krzemowej częściej spotykany jest spektakularny exit, gdy wartość przedsiębiorstwa osiągnęła maksimum. W mniej szczęśliwym scenariuszu nierzadko wcześniej dochodzi po prostu do upadku start-upu.

Start-upy to najczęściej spółka dwóch założycieli (41%), rzadziej tylko jednego (27%). 46% ich założycieli uczyło się, studiowało, pracowało lub mieszkało za granicą. W polskich innowacyjnych firmach pracują przede wszystkim Polacy, 74% z nie nie zatrudnia obcokrajowców.

Komentarz redakcji: zacytować należy prof. Ryszarda Domańskiego: “Państwo, jeśli chce zachować suwerenność i znaczenie, musi walczyć o miejsce w międzynarodowym podziale pracy. Inaczej staje się polem eksploatacji i ekspansji dla innych, bez korzyści dla siebie.”

[Total_Soft_Poll id=”23″]