Tag: Polska

Działania PiS, zmieniające w trybie "last minute" kodeks wyborczy naruszają przyjęte w polskiej polityce zasady. Jednak częścią najnowszej inicjatywy Donalda Tuska, który przeciw temu protestuje, pozostaje upartyjnienie ruchu kontroli wyborów. Dotychczas miał format społeczny, tworzyli go organizatorzy niedawnych akcji ulicznych Komitetu Obrony Demokracji. Teraz ma nim zawiadywać działacz Platformy i poseł Koalicji Obywatelskiej Sławomir Nitras.

Rządowa telewizja ma kłopot, stanowiący spadek po Jacku Kurskim, chociaż nie jest już prezesem, nie on też zatrudnił jako korespondentkę w Rzymie i Watykanie Magdalenę Wolińską-Riedi, teraz autorkę bulwersującego wpisu z mediów społecznościowych, że "my Polacy (..) wyssaliśmy nienawiść z mlekiem matki". 

Większość opozycji pomogła rządzącym przyjąć nowelę ustawy o Sądzie Najwyższym, którą uważa za niedobrą. Po to tylko, żeby uniknąć posądzenia o blokowanie pieniędzy z Unii Europejskiej.

Grudzień 1981 r. stanowi dowód, że historię tworzą ludzie, a jej biegu nie da się cofnąć przemocą. Ruch masowy, nawet z pozoru stłumiony, powraca jak fala. I to zwycięska.

Przypomnijmy. W roku 2015 płaca minimalna brutto wynosiła 1750 złotych, w roku przyszłym wyniesie 3600 złotych miesięcznie. A zatem w latach 2015-2023 płaca brutto wzrośnie o ponad 100%, a płaca netto o ponad 116%. Jeśli zważymy płacę minimalną wskaźnikiem inflacji, zakładając, że w przyszłym roku wyniesie on 10% to wzrost realny płacy minimalnej w tym okresie sięgnie około 60%.

Nawet reakcję Tuska trudno uznać za zmieniającą cokolwiek na polskiej scenie. Jak się wydaje, czas skuteczności podobnych memoriałów minął, a przy tym moment jego upublicznienia - po tym, gdy na Polskę spadły rakiety - okazał się niefortunny, bo zwykli obywatele mają inne zmartwienia niż powodzenie jedynej listy: lęk przed zagrożeniem ze Wschodu, drożyznę, wciąż trwającą pandemię.

Zamiast wzniecać kolejne powstanie, niepodległość odzyskaliśmy wtedy przy zapewne najmniejszej możliwej liczbie poniesionych ofiar. Po 123 latach doznawanych cierpień i represji. To wtedy rozwaga Polaków po raz pierwszy zadziwiła świat. Co znamienne, skutecznie uzupełniały się działania nominalnie konkurujących ze sobą obozów politycznych.

Poczucia bezpieczeństwa Polaków w tak kryzysowej sytuacji nie zwiększają z pewnością oczywiste uniki rządzących. W tym przesądzanie z góry - przy wsparciu części mediów - że w gruncie rzeczy tragedia stanowi owoc przypadku.

Nie wszyscy, którzy zachwalają koncepcje polityki wschodniej Jerzego Giedroycia wiedzą, skąd wzięła się tak doskonała orientacja redaktora paryskiej "Kultury" w rosyjskich sprawach. Jeszcze jako młody urzędnik ministerialny Polski międzywojennej obracał się w środowisku "białych" emigrantów. II Rzeczpospolita przyjęła ich gościnnie, chociaż pamięć o rozbiorach pozostawała wtedy bez wątpienia żywsza, niż dziś o proradzieckiej dyktaturze sprzed 1989 r. Żoną Giedroycia została Rosjanka Tatiana Szwecow. Chociaż szybko się rozwiedli, wywiózł ją z kraju w 1939 r. zapewne ratując przed najgorszym. Pracowała później jako wykładowczyni kulturoznawstwa w Londynie. 

Za sprawą odwagi robotników Polska wprawdzie nie odzyskała niepodległości, bo w ówczesnej sytuacji nie było to możliwe, ale stała się, jak mawiano, najweselszym barakiem w obozie socjalistycznym.