Tag: Historia Polski

Komendant Piłsudski, któremu nastroje młodych legionowych żołnierzy nie były obojętne, często wypytywał nastoletniego Plutę-Czachowskiego o rozmaite sprawy. Przedtem jeszcze szkolił go wojskowo Michał Rola-Żymierski, co później w PRL został marszałkiem. Jednak sam Kazimierz Pluta-Czachowski nigdy nie żywił wątpliwości, wobec którego z dwóch marszałków zachować ma lojalność.  

Wybory odbyły się na mocy dekretu Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego z 28 listopada 1919 r. Głosowanie przeprowadzono w większości okręgów, mimo, że o Polsce mówiono wtedy, że jest jak Łaska Boża... bez granic. Na wielu jej ziemiach trwały jeszcze walki.

W dniu 148 urodzin Wincentego Witosa  Premierem został w chwili dla Polski jak żadna przedtem krytycznej w 1920 roku....

Najpierw jednak był Poznański Czerwiec, kiedy to robotnicy zakładów Cegielskiego, noszących wtedy imię Józefa Stalina domagali się "chleba i wolności". Pod wpływem brutalnej reakcji władz pokojowe wystąpienia z 28 czerwca 1956 r. przerodziły się w powstanie robotnicze, którego uczestnicy jeszcze do końca następnego dnia ostrzeliwali się z dachów. Ikoną stała się ofiara życia trzynastoletniego Romka Strzałkowskiego. Zaś symbolem bezlitosnej arogancji  przemówienie premiera Józefa Cyrankiewicza, który - chociaż sam były więzień Oświęcimia i uczestnik obozowego ruchu oporu - postraszył pracowników polskich fabryk... obcinaniem rąk podniesionych na władzę ludową.

23 kwietnia przypada dzień Świętego Wojciecha, patrona Polski. Również misja tej wielkiej postaci, przypomniana po tysiącleciu przez Jana Pawła II, posłużyła współczesnym mu i wyrastającym ponad przeciętność do wprowadzenia Polski na europejską orbitę, uczynienia jej częścią kulturowego i politycznego ładu chrześcijańskiego świata. Między cudem a zamysłem nie ma więc sprzeczności.

Był wielki mróz - i zapusty, zwykle czas chłopskiej swawoli. Zawczasu rozpuszczono pogłoskę, że cesarz z Wiednia zawiesił na kilka dni prawa boskie i ludzkie. Sprawcy rzezi postępowali zgodnie z tą instrukcją. Austriaccy urzędnicy płacili więcej za każdego zabitego, mniej za ujętego żywcem szlachcica, więc wybór wydawał się prosty.