Ta propozycja nie ma nic wspólnego z realnym rozwiązaniem problemu, bo ludzie którzy dziś są już na marginesie, dzięki PiS nie wrócą już do społeczeństwa.
Nasze domy, mieszkania zaczynają się sypać i powinny być remontowane (nic szczególnego), podstawowe naprawy. Ale większość z nas tego nie robi. Dlaczego? Bo nas nie stać na podstawowe naprawy, banalne i proste.
Dlaczego nas nie stać? Bo spłacamy pseudokredyt, który w ogromnej części zabiera większość miesięcznego dochodu, a jeśli z różnych powodów ten pseudokredyt spłaca samotny rodzic, to wówczas poza podstawowymi naprawami, często brakuje na podstawowe potrzeby dla dziecka lub dzieci. Wielu kredytobiorców ma też komornika, w związku z niespłacaniem swojego kredytu.
Politycy wmawiają nam, że będzie lepiej, że problem zniknie. Otóż nie. Jak można mówić o rozwiązaniu problemu, kiedy proponuje się osobie nieradzącej sobie ze spłatą kredytu, zaciągnięcie kolejnego? Czy to etyczne?
Z całą stanowczością chcę zaznaczyć, że ten projekt, to nie jest nic nowego, to nowelizacja ustawy o Funduszu Wsparcia, do której dopisano część dotyczącą kredytów denominowanych i indeksowanych do walut obcych.
Najważniejsze jest to, że z propozycji zawartych w ustawie nie będą mogły skorzystać najbardziej potrzebujące osoby, które mają już wypowiedziane umowy, ponieważ przestały płacić raty.
Nie skorzystają z tej ustawy osoby, które są w trakcie egzekucji komorniczych, związanych z kredytami.
Tam są zapisy, które mówią, że kredytobiorca dostanie miesięcznie 2 tys przez 3 lata, ale nie więcej niż 72 tys. Potem będzie musiał w 144 ratach oddać ta pożyczkę z możliwością umorzenia po 100 spłaconych ratach, pod warunkiem, że nie będzie ani jednego dnia zwłoki. Jeśli ktoś będzie chciał sprzedać mieszkanie, to dostanie pożyczkę, ale nie więcej niż 72 tys., jeśli pieniądze ze sprzedaży nie wystarczą na pokrycie długu.
A jeśli ktoś ma dług 600 tys, sprzeda mieszkanie za 300, dostanie pożyczkę z funduszu 72 tys, to skąd ma wziąć resztę? Żaden bank mu nie da kredytu, bo jego historia w BIK nie jest zbyt dobra.
W tej ustawie są zapisy, że jeśli spłaca kredyt w walucie obcej, to pożyczka będzie wypłacana w tej walucie, ale po średnim kursie NBP, a wiemy, że banki wyliczają raty wg swoich tabel, a nie średniego kursu NBP. Skąd taki człowiek ma wziąć powstałą różnicę?
Ostatnie posiedzenie podkomisji to nic innego, jak tylko przepchnięcie na siłę ostatniej propozycji Pana Prezydenta i w mojej ocenie spowodowane jest wyborami (wiosną do Europarlamentu, jesienią do Sejmu, a w 2020 prezydenckie).
24 stycznia wieczorem Minister Mucha chwalił się na Twitterze, że Prezydent spełnia kolejną wyborczą obietnicę. Niestety Pan Minister mija się z prawdą, ponieważ Pan Prezydent Duda, w swojej kampanii obiecywał przewalutowanie po kursie z dnia zawarcia umowy i obietnica miała być spełniona 3 miesiące po objęciu urzędu Prezydenta i obecna propozycja nie ma nic wspólnego z obietnicami wyborczymi.
Minęły blisko 4 lata i co mamy? Jakiś twór, którego nikt nie chce poza samym Prezydentem. Ludzie się wykrwawiają finansowo, są zrujnowani psychicznie.
My nie chcemy pieniędzy podatników. Jedyne czego chcemy, to spłacić te kredyty, a nie spłacać i zacząć żyć normalnie, nauczyć nasze dzieci życia, radości i czerpania tego co dobre.
Czy to nazbyt wiele? Dla niektórych tak, ale czym różnią się nasze dzieci od innych? Czy ich potrzeby i marzenia są gorsze, mniej ważne?
Barbara Husiew
Od redakcji: W Sejmie toczą się obecnie prace nad prezydencką ustawą o “pomocy frankowiczom”. Na koniec 2018 r. banki obsługiwały 470 tys. czynnych kredytów mieszkaniowych we frankach szwajcarskich. Ich wartość wynosiła 107 mld zł. Kredyty mieszkaniowe we frankach stanowiły 19,5 proc. udziału w liczbie wszystkich kredytów mieszkaniowych oraz 24,8 proc. wartości całego portfela kredytów mieszkaniowych. Rocznie jest spłacanych ok. 22 tys. kredytów frankowych.
Przeczytaj także: 7 faktów o “ustawie frankowej” PiS-u
[Total_Soft_Poll id=”10″]