Wniosek z najnowszych badań opinii okazuje się oczywisty: wybrany na prezydenta Karol Nawrocki jak żaden z jego poprzedników polaryzuje społeczeństwo. Ufa mu 47 proc z nas, nieufność deklaruje 46 proc. Nikły odsetek obojętnych (7 proc) pokazuje, że zwycięzca niedawnych wyborów wzbudza u Polaków gorące a nie letnie – wbrew porze przeprowadzenia badania – reakcje [1].
Jeszcze pod koniec ubiegłego roku nie znała go większość z nas (61 proc), dziś tylko co czternasty Polak nie ma zdania na jego temat.
W rankingu polityków, którym ufamy najbardziej, Nawrocki wyprzedził ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego (42 proc przy 41 proc nieufności) oraz swojego kontrkandydata z 1 czerwca br. prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego (odpowiednio 40,5 proc i 49 proc). Zsumowanie ich notowań “pro” i “kontra” pokazuje, że żaden z nich aż tak wielkich jak głowa państwa kontrowersji nie wzbudza.
Natomiast fakt, że Nawrocki cieszy się największym zaufaniem – raczej nie zaskakuje, bo zwykle w podobnych sondażach urzędujący prezydent wypada znakomicie. Badania pokazywały, że Polacy ufali zarówno Aleksandrowi Kwaśniewskiemu, który ponowny wybór zapewnił sobie już w pierwszej turze, jak Bronisławowi Komorowskiemu, co walkę o reelekcję przegrał z Andrzejem Dudą. Ten ostatni przez swoje dwie kadencje również często liderował badaniom zaufania. Na koniec drugiej zachował go 37 proc: wprawdzie mniej niż Nawrocki, Sikorski, Trzaskowski czy nawet wicemarszałek Senatu Krzysztof Bosak, ale więcej niż urzędujący premier Donald Tusk (35 proc).
Nawrocki wzbudza dziś skrajne emocje, czego dowodzi fakt, że tylko co czternasty Polak jest wobec niego obojętny. Nie wydaje się, żeby przejmował się wysokimi wskaźnikami nieufności. Wybory wygrał przecież pomimo ostrych ataków na jego osobę w związku z ujawnionymi aferami zarówno z przeszłości (udział w kibolskich bójkach i kontakty z gangsterami, bezpardonowe przejęcie kawalerki od seniora) jak z okresu sprawowania prezesury Instytutu Pamięci Narodowej bezpośrednio przed wygraniem wyborów prezydenckich (zakwestionowanie przez Najwyższą Izbę Kontroli wielu wydatków IPN czy udział w delegacji do Moskwy, po której, chociaż była oficjalna, nie pozostał odpowiedni ślad w dokumentach). Żaden prezydent, nawet Kwaśniewski obciążony pamiętnym kłamstwem magisterskim nie obejmował urzędu z podobnym bagażem. Mniej istotne pozostaje, jak sobie z nim poradzi. Bardziej – jak wpłynie to na jakość życia publicznego. Na pewno wciąż może liczyć na tych, co go wybrali. Bo miernik zaufania wykazuje, że jego elektorat się nie rozprasza, pomimo czasu, jaki od wyborów minął i prób podważenia ich wyniku.
Pozycja lidera w rankingu zaufania jaką zajmuje dziś Nawrocki może bulwersować czy szokować, ale każdy wytrawny polityk wie, że z wynikami badań opinii publicznej się nie dyskutuje. Warto raczej dostrajać do nich własne działania. Nie oznacza to oczywiście, że oponenci Nawrockiego powinni się przed nim ukorzyć, zwłaszcza, że pomimo powagi stawianych mu zarzutów sam nie wykazał się nawet minimum pokory. To tylko kolejny dowód, że okaże się trudnym przeciwnikiem.
Jeszcze w listopadzie ub. r. ówczesnego prezesa IPN Karola Nawrockiego znało zaledwie 39 proc Polaków [2]. Dziś wzbudza emocje i dzieli jak żaden inny polityk.
[1] sondaż IBRIS z 25-27 lipca 2025
[2] Opinia 24 dla Radia Zet, badanie z 13-18 listopada 2024