Przepaść płacowa wobec Europy… i wcale nie gonimy liderów

Porównując koszty pracy (= wynagrodzenia + koszty pozapłacowe) w krajach Europy zauważyć można, że po 15 latach wciąż jesteśmy w ogonie Unii Europejskiej. O ile w Polsce wynoszą one 10 euro/godzinę, to w Unii średnia wynosi 27,4 euro/godz – ponad 2,5-krotnie więcej. Oczywiście wyprzedamy kilka krajów, takich jak Bułgaria, Rumunia, Litwa, Węgry. Ale wobec wielkich gospodarek europejskich dalej pozostajemy Kopciuszkiem płacowym.

Najbogatsi – Dania 43,5, Islandia 42,5, Belgia 39,7 euro – wszystkie te gospodarki mają 4-krotnie wyższe koszty pracy. Także druga liga płacowa: Szwecja, Holandia, Francja, Niemcy, Austria – mają także 3,5-krotnie wyższe płace. Dopiero w otoczeniu krajów “Nowej Europy” i południowej części kontynentu robi się nam bardziej swojsko.

Jednak co najbardziej niepokoi, to dynamika, czyli zmiany tych płac. Polskie koszty pracy od 2008 roku nominalnie wzrosły o 33 procent. Jednak średnie płace unijne wzrosły o 25%. Jak na taką przepaść płacową, to różnica ośmiu procent wzrostu przez 10 lat to naprawdę niewiele.

Jeszcze bardziej zasmucające jest porównanie z gospodarkami o wysokich płacach. Dania – wzrost o 25,7%, Islandia 94,1% (!), Belgia 20,7%, Holandia 20,5%, Niemcy 24%. Są też państwa o niższej dynamice wzrostu – Szwecja 15,8%, Francja 14,7%, W. Brytania 15,6%… Są też kraje, które doznały poważnego kryzysu po 2008 roku, jak Grecja, gdzie płace spadły o 4,2 procent… Jednak Grecy zarabiają wciąż 0 60 procent więcej od nas.

Porównanie płac polskich i europejskich zawsze jest czymś deprymującym. Jednak 15 lat po wejściu do Unii Europejskiej można było się spodziewać jakiegoś szybszego równania do liderów. Szybki wzrost zarobków miał miejsce na samym początku naszej unijnej przygody, ale po kryzysie 2008 roku wszystko stanęło w miejscu. I stoi nadal. Co na to nasz rząd? Zaprosi kolejny milion z Ukrainy?