… dla gospodarki, dobrobytu obywateli i budżetu państwa
Zwierzęta futerkowe hodowane są w Polsce od ponad 80 lat. Jest to produkcja przekazywana z pokolenia na pokolenie, często jest to praca dla wszystkich członków rodziny, która stanowi dla nich jedyne źródło utrzymania.
Hodowla norek i innych zwierząt futerkowych daje zatrudnienie właścicielom ferm zwierząt futerkowych i ich rodzinom, pracownikom najemnych pracy), wytwórcom sprzętu fermowego, producentom produktów leczniczych, rolnikom produkującym zboże, właścicielom zakładów przetwórstwa mięsnego i rybnego i ich pracownikom, lekarzom weterynarii.
Polscy hodowcy w ciągu kilkunastu lat osiągnęli bardzo wysoką pozycję na światowym rynku futrzarskim dzięki swojej przedsiębiorczości, wysoką zdolnością w podejmowaniu ryzyka, wysoką jakością skór, inwestując setki milionów złotych w produkcję. Ok. 100% polskich skór sprzedawanych jest przez domy aukcyjne w Helsinkach, Kopenhadze, Seatle i Toronto.
Hodowla i chów zwierząt futerkowych w Polsce jest jednym z najlepiej zorganizowanych działów rolnictwa. Polska jest Europie producentem skór zwierząt futerkowych sprzedając w 2014 roku około 10 000 000 skór głównie norek. Konkuruje w tej branży z Danią, Holandią, Finlandią. Warto zaznaczyć, że Duńczycy produkują rocznie ponad 20 milionów skór norek rocznie i traktują to jako specjalizację narodową, a są krajem kilkakrotnie mniejszym od Polski. Bardzo zainteresowane tą dziedziną produkcji są Rosja, Chiny (produkcja ok 70 mln skór) i inne azjatyckie kraje.
Fermy najczęściej lokalizowane są na słabych glebach, na których produkcja roślinna jest nieopłacalna.
Fermy zwierząt futerkowych to zakłady zagospodarowania (wysoko wydajnej utylizacji) – w ciągu roku około 400 tysięcy ton produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pozyskiwanych z zakładów przetwórstwa mięsnego, mleczarskiego i rybnego oraz ferm drobiowych, niezdatnych lub nie przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Zagospodarowanie tych produktów poprzez ich utylizację przemysłową jest kosztowne i energochłonne, szkodząc środowisku. Odchody zwierząt futerkowych są produktem ubocznym pochodzenia zwierzęcego (kat.2) i jako doskonały nawóz organiczny są stosowane do użyźniania gleby i skutecznie zastępuje nawozy przemysłowe.
Pracę na polskich fermach otrzymuje bezpośrednio i pośrednio ok. 50 000 ludzi. Fermy zwierząt futerkowych dają zatrudnienie mieszkańcom terenów wiejskich w rejonach Polski o bezrobociu strukturalnym – pracownikom byłych PGR. Na fermach znajdują zajęcie osoby bez przygotowania zawodowego, wiele kobiet, które dotychczas nie podejmowały pracy najemnej. Osoby te są płatnikami podatków do budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz składek ubezpieczeniowych i emerytalnych.
W miesiącach wiosny, jesieni i zimy na fermach zwierząt futerkowych zatrudniani są pracownicy sezonowi do prac związanych z rozrodem, opieką nad przychówkiem, pozyskiwaniem i obróbką skór. W tym czasie nie są prowadzone prace polowe, i takie zatrudnienie staje się źródłem dodatkowych zarobków dla miejscowej ludności.
Roczne przychody polskich hodowców z hodowli zwierząt futerkowych wynoszą około 400 000 000 € (400 milionów euro), przy czym około 100% to eksport poprzez domy aukcyjne do Chin, Rosji, USA i innych krajów. Surowe skóry z norek, lisów, jenotów i szynszyli to jedne z niewielu polskich produktów rolnych eksportowanych do Chin.
Hodowla zwierząt futerkowych jest jednym z najbardziej rentownych działów rolnictwa, jest źródłem utrzymania około 50 000 osób zatrudnionych na fermach oraz w przedsiębiorstwach dostarczających produkty i sprzęt do hodowli.
Hodowla zwierząt futerkowych podlega nadzorowi Inspekcji Weterynaryjnej, Inspekcji Ochrony Środowiska i Inspekcji Budowlanej.
Polski Związek Hodowców i Producentów Zwierząt Futerkowych prowadzi certyfikację ferm w zakresie dobrej praktyki hodowlanej – dobrostan, standardy żywienia, higiena i bioasekuracja. Prowadzi również działalność edukacyjną dla lokalnych mieszkańców.
więcej informacji: Fakty o branży futerkowej